Jest powszechną zasadą w badaniach historycznych, że nie można osądzać ludzi z przeszłości według dzisiejszych standardów. W przeszłości jest wiele spraw, których nie uznalibyśmy za akceptowalne dzisiaj, a tym samym wiele spraw i czynów, mających miejsce dzisiaj, które byłyby nie do przyjęcia dla naszych przodków i poprzedników.

Historyczne zło i wady imperializmu są dobrze udokumentowane i nie można im zaprzeczyć. Ponosimy jako naród za nie zbiorową odpowiedzialność, szczególnie by się od nich uczyć i iść naprzód. Robert Baden-Powell (1857–1941) nie ponosi większej odpowiedzialności niż jakakolwiek inna osoba swoich czasów. Ale, co jakiś czas dochodzi do fałszywych ataków na jego charakter i reputację. Te ataki są wypaczeniem prawdy i fałszem.

Celem tego dokumentu jest przedstawienie faktów i umieszczenie dowodów we właściwym świetle i kontekście.

ZARZUT: Baden-Powell był homofobiczny, ponieważ nie pozwolił homoseksualistom dołączyć do Ruchu Skautowego.

PRAWDA: Po prostu homoseksualizm w tym czasie był niezgodny z prawem i został zalegalizowany w Anglii dopiero w 1967 roku.

ZARZUT: B-P był pro-nazistowski „i odwiedziłby Hitlera, gdyby II Wojna Światowa temu nie przeszkodziła”.

PRAWDA: Von Ribbontrop był niemieckim ambasadorem w Wielkiej Brytanii w latach 1936–38 i, podobnie jak Baden-Powell, był zapraszany na wiele wydarzeń publicznych i państwowych, na których mogli się spotkać. Później napisał do Baden-Powell’a, sugerując, że Ruch Młodzieży Hitlera i Ruch Skautowy powinny ze sobą współpracować. Baden-Powell odpowiedział, że młodzi ludzie na całym świecie powinni współpracować, aby uniknąć wojny. Wtedy, ani później nie było żadnej oferty ani sugestii dotyczących spotkań międzyorganizacyjnych lub obozów. Baden-Powell po wielokroć sugerował, że Skauci, którzy razem obozują, stracą chęć do strzelania do siebie. Po 1938 r. Baden-Powell, już jako bardzo schorowany człowiek, przeszedł na emeryturę, wycofał się z życia publicznego i wyemigrował, z powodów zdrowotnych, do Kenii, gdzie zmarł w 1941 r. w Nyeri. Mimo to, faktem jest że nazwisko Baden-Powell’a i innych skautów było na listach pierwszych osób, które naziści chcieli aresztować, gdyby przejęli kontrolę nad Wielką Brytanią podczas II wojny światowej, w wyniku inwazji na Wyspy.

ZARZUT: Baden-Powell z uznaniem odnosił się do przeczytanej książki Hitlera „Mein Kampf”.

PRAWDA: Baden-Powell napisał w swoim dzienniku 6 października 1939 r.: „Cały dzień odpoczywam. Czytałem „Mein Kampf”. Cudowna książka, z dobrymi pomysłami na edukację, zdrowie, propagandę, organizację itp.” Ale BiPi kontynuuje to zdanie, co jest nagminnie pomijane: „… ale to ideały, których Hitler sam nie dochowuje”. [Opinia dotyczy tylko części książki, tej o sprawach socjalnych. Dalszych szalonych wizji Hitlera BiPi nawet nie wspomina. Przyp. Red.] Znamienne jest to, że przeciwnicy Bi-Pi nierzetelnie pomijają tę drugą część Jego wpisu w swoich „dowodach”, choć to ona trafnie określa Jego ocenę książki Hitlera.

ZARZUT: Baden-Powell był stłumionym homoseksualistą.

PRAWDA: Zarzut ten oparty jest na notatkach jednego z lekarzy z Harley Street (nie psychologa, jak się często czyta), który zainteresował się psychoanalizą Freuda (która opiera się na motywacjach seksualnych i jest obecnie w dużej mierze dyskredytowana). Bi-Pi konsultował się z nim po serii uporczywych bólów głowy, na które cierpiał pod koniec lat dwudziestych, kiedy miał ponad 70 lat. Inne przykłady badania pisma Baden-Powell’a autorstwa wiodącego grafologa, wykonane pod koniec lat 90. XX wieku, doprowadziły do wniosku, że „bez wątpienia Baden-Powell był heteroseksualny.” Wiemy z biografii, że Baden-Powell miał liczne przyjaciółki (przed małżeństwem pisywał do niektórych z nich w niezwykle zalotnych słowach!) [Trzeba mieć świadomość, że w tych czasach oficer brytyjski, by uzyskać zgodę na małżeństwo, musiał zapewnić swej przyszłej rodzinie pewność utrzymania. Przez lata swej służby BiPi nie spełniał tego warunku. Przyp. Red] Olave St Clare Soames poślubił w 1912 r. Jego małżeństwo zostało opisane jako niezwykle szczęśliwe, które trwało do jego śmierci.

ZARZUT: Baden-Powell był faszystą, ponieważ popierał Mussoliniego.

PRAWDA: Baden-Powell był początkowo zwolennikiem Mussoliniego i spotkał się z nim z powodów dyplomatycznych, ponieważ był On głową państwa włoskiego. Miało to miejsce w związku z wizytą w Rzymie i spotkaniem BiPi z papieżem Piusem XI, podobnie jak wiele innych osób publicznych w tym czasie. Jak większość polityków Baden-Powell wierzył, że Mussolini uratował Włochy przed komunizmem. Gdy w 1926 r. Mussolini założył własną organizację młodzieżową „Opera Nationale Balilla”, w skład której wcielił istniejący włoski ruch skautowy, Baden-Powell był przekonywany, że organizacja ta opiera się na zasadach skautingu. (Jednak już w tych latach okazywało się, że zarówno Hitlerjugend, jak i Balilla stały się wynaturzeniem tego, co reprezentował Skauting) Początkowo Baden-Powell był pod wrażeniem faktu, że program Balilli był częścią narodowego programu szkolnego, podobnie jak skauting jest częścią programu szkolnego w niektórych krajach dzisiaj. Jednak kiedy Baden-Powell odkrył okropną prawdę, że był to tylko faszystowski korpus kadetów bez cech skautingu, zmienił zdanie i w 1935 roku publicznie skrytykował zarówno Hitlera, jak i Mussoliniego. Faktem jest również to, że gdy jakakolwiek komunistyczna lub faszystowska dyktatura przejęła władzę, jednym z ich pierwszych działań jest zawsze zakaz skautingu.

ZARZUT: Podczas oblężenia Mafeking podczas drugiej wojny burskiej Baden-Powell wysłał głodujących czarnych Afrykanów z miasta, aby mógł wyżywić swoich żołnierzy.

PRAWDA: Dobrze udokumentowane jest to, że Baden-Powell stworzył kuchnię polową z zupą i owsianką i kazał zastrzelić wszystkie konie swej kawalerii, aby mógł nakarmić wszystkich uwięzionych w oblężeniu, bez względu na to, czy byli to tubylcy, czy osadnicy. Wszystkim zostały wydane bilety na racje żywnościowe! Mieszkańcy tubylczej wsi Barolong, którzy mieszkali na obrzeżach Mafekingu, odnotowali, że doceniają Bi-Pi pod koniec oblężenia. Oblegający Burowie zachęcali jednak koczownicze plemiona do pozostania w Mafekingu w nadziei, że ich cel zagłodowania miasta ulegnie szybszej realizacji. Bi-Pi, używając heliografu, zasygnalizował generałowi Plumerowi, swemu starszemu oficerowi poza Mafekingiem, by zorganizował prerzut żywności. To właśnie nowo przybyli tubylcy - uchodźcy (900 z nich), którzy nocą zostali dożywieni, zostali wyprowadzeni z miasta do przygotowanego magazynu żywności. Bi-Pi ostrzegł oblegających Burów, że ten exodus ma się odbyć z prośbą, by nie ingerować, ponieważ ci uchodźcy nie brali udziału w działaniach wojennych. Mimo to Burowie ostrzelali kolumnę „rozpraszając ich na cztery wiatry”, powodując straty. Warto dodać, że gdyby Bi-Pi został zmuszony do poddania się, Burowie głosili wszem i wobec, że „sprawiliby, że ulice Mafekingu spłyną krwią” . Mieli też oni bardzo złą opinię jeśli chodzi o traktowanie ludności tubylczej. Niektórzy autorzy popularnych artykułów błędnie krytykują Baden-Powell’a za spowodowanie „Exodusu”, ale nigdy nikt nie podnosi żadnej krytyki działań Burów. [którzy złamali niepisaną umowę o przepuszczeniu ewakuacji. Przyp. Red.] Dzięki bohaterskiej obronie Mafekingu Baden-Powell uratował bardzo wielu tubylców, jak i osadników (z wyjątkiem oczywiście życia wrogów!) Fakty te są udokumentowane w Dzienniku oblężenia Mafekingu - Sol Plaatje, tłumacza sądowego Barolong, który później stał się pierwszym Sekretarzem Afrykańskiego Kongresu Narodowego, był też w jednej z  grup żołnierzy i urzędników. eskortujących tubylców. 

ZARZUT: Baden-Powell był zbrodniarzem wojennym.

PRAWDA: Na początku swojej służby w wojsku, w 1888 roku, Baden-Powell był zaangażowany w operację wytropienia buntowników z plemienia Zulu, która doprowadziła do trzech ofiar. Ale nawet gdyby wydał rozkaz oszczędzenia życia rebeliantom, jest bardzo mało prawdopodobne, aby jego najemni zuluscy wojownicy byli posłuszni. Baden-Powell został również oskarżony o egzekucję afrykańskiego wodza Uwini w 1897 r. Wojownicy tego wodza zamordowali osadników na ich farmach w odległej części Matabeleland, więc Baden-Powell otrzymał rozkaz schwytania wodza Uwini, i stłumienia napadów. Uwini został ranny podczas pościgu. [Miało to miejsce podczas oblężenia twierdzy skalnej wojowników. Uwini był jednym z trzech wodzów-czarowników, Mlimos, którzy poili wojowników napojem z ziół narkotycznych i krwi zabitych jeńców. Wojownicy, po wypiciu "napoju", byli przekonani o swej nieśmiertelności i odporności na kule. Dlatego oblężenie skalnej twierdzy Uwini prowadziło do nieobliczalnej tragedii. Przyp. Red.] Było mało prawdopodobne, aby Uwini przetrwał długą podróż na Przylądek, aby stawić się przed sądem cywilnym. [Mimo ran Uwini w pełni zachowywał fanatyczny wpływ na swych wojowników. Przyp. Red.] W tej sytuacji Baden-Powell, [jako dowódca na polu walki. Przyp. Red.] zwołał sąd wojenny. Po uczciwym procesie werdykt był „winny”, za co karą wymaganą przez prawo była śmierć, a więc Uwini został stracony. Baden-Powell został później uwięziony za ten czyn i sądzony. Napisał do matki list, w którym stwierdził: „Powinienem zrobić dokładnie to samo …… to był sposób na uratowanie dużej liczby białych i czarnych istnień” Ta opinia została przyjęta przez dowódcę Bi-Pi , Sir Fredericka Carringtona i innych starszych oficerów. [Sąd uwolnił B-iPi od zarzutów. Przyp. Red.]

ZARZUT: Baden-Powell był rasistą.

PRAWDA: W tym twierdzeniu nie ma żadnej prawdy i nigdy nie przedstawiono żadnych na to dowodów. W rzeczywistości w 1937 roku Baden-Powell otrzymał Pokojową Nagrodę Wateler i był wielokrotnie nominowany do Pokojowej Nagrody Nobla. Był człowiekiem swoich czasów, ale znacząco je wyprzedzał. Dlatego jest kompletnym bezsensem atakować człowieka, który w pełni zakwestionował normy społeczeństwa swoich czasów. W swoim eksperymentalnym obozie na wyspie Brownsea w 1907 roku synowie Lordów i milionerów spali w tych samych namiotach, co „chłopcy z miasta”. Baden-Powell powiedział o tym: „Wymieszałem ich jak śliwki w budyniu”, wprowadzając ideę równości społecznej, jako kluczową zasadę skautingu od samego początku. W Prawie i obietnicy skautowej Bi-Pi zawarł zdanie: Skaut jest… bratem każdego innego skauta, bez względu na kraj, klasę lub wyznanie, do którego może należeć ten drugi. Od tej daty ponad pół miliarda młodych ludzi i dorosłych przyjęło to Prawo i Obietnicę, aby iść z nimi przez swoje życie.

Warto dodać, że Bi-Pi napisał mniej więcej tyle samo książek, co Charles Dickens (34), niezliczone artykuły i listy oraz i dzienniki, z których większość przetrwała. Autorzy tego tekstu informacyjnego nie spotkali się jeszcze z żadnym zdaniem, które można by uznać za rasistowskie. Wiele z nich zawiera pozytywne przykłady postawy równości i włączenia.

INNE FAKTY WARTE UWAGI

:
Przez lata apartheidu w Południowej Afryce skauting był tam wielorasowy.
Podczas kłopotów w Irlandii Północnej grupy skautowe obejmowały katolicką i protestancką młodzież, która z radością współpracowała i bawiła się ze sobą.
Kiedy Stowarzyszenie Skautów w Palestynie starało się o członkostwo w Światowej Konferencji Skautów, zostało zaproponowane do akceptacji przez Skautów Izraela.
Zamiast więc przyjmować bezpodstawne zarzuty dotyczące Baden-Powell’a, zachęcamy do przyjęcia prawdy i zakwestionowania motywów tych, którzy rozpowszechniają kłamstwa.

Colin Walker, historyk skautowy, autor 12 książek o skautingu, w tym trzech o Oblężeniu Mafekingu, członek gromady Wędrowniczej Thane, własnej Lorda Baden-Powell’a.

Paul Moynihan, były archiwista, The Scout Association, 1993-2008, autor, „An Official History of Scouting”.