"Gawęda I - Nurt Indiański"
Nurt indiański był zawsze popularny wśród dziewcząt i chłopców. Ostatnio wiele organizacji młodzieżowych włączyło go do swoich programów. Niestety, niektóre z nich nie zrozumiały, że program indiański to coś więcej niż zrobienie strojów. One stanowią tylko początek. Jeśli włączy się do niego tańce, elementy widowiskowe, ogólną zabawę - organizacja będzie się rozwijać, ponieważ uciecha zacznie się naprawdę dopiero po wykonaniu kostiumów. Kilka występów publicznych zmobilizuje drużynę do pracy nad nowymi, lepszymi ubiorami, do pogłębiania wiedzy o Indianach i nauki kolejnych tańców. Zajęcia i radość z nimi związana praktycznie nie mają końca. Program indiański może być realizowany przez zastęp, drużynę lub indywidualnie.


Wykonywanie indiańskich ubiorów i prezentowanie tańców ma jeszcze inną wartość - pozwala poznać pierwotną sztukę i kulturę Ameryki.


Trzeba w tym miejscu podkreślić, że celem nurtu indiańskiego nie jest naśladowanie Indian, lecz twórcze wykorzystanie ich rzemiosła i niektórych tańców. Zastępy realizujące program indiański nie kopiują autentycznych wyrobów rzemiosła czy obrzędów, lecz włączają do nich zmodyfikowane najlepsze przykłady sztuki prymitywnej. Chcąc opracować udany program indiański zastęp musi wziąć pod uwagę kilka rzeczy. Po pierwsze czas przeznaczony na realizację planów. Potrzebny jest minimum jeden dzień tygodniowo na naukę i wykonanie rękodzieła. Wiedzę zdobywamy wertując książki i czasopisma, oglądając filmy i obserwując na nich obrzędy indiańskie. Wiele pomysłów mogą nasunąć kontakty, korespondencja z młodzieżą realizującą ten nurt w innych krajach.


Po drugie - trzeba sobie odpowiedzieć na pytanie, jakiego typu program indiański chcecie realizować? Wasz zastęp musi zdecydować, którym plemieniem lub plemionami się zajmie i opracować plan. Najpopularniejsze są szczepy Indian z zachodnich równin Ameryki ze względu na swoją malowniczość. Dziewczęta i chłopców zawsze fascynowały i inspirowały pióropusze wojenne, stroje wyszywane koralikami, legginy, mokasyny i tańce.


Po ustaleniu podziału na plemiona można zacząć pracę nad ubiorami. Trzeba przy tym uwzględniać odpowiednią ilość wojowników, szamanów i wodzów w danym szczepie. Drużyna realizująca program indiański, składająca się z samych wodzów wygląda głupio i nieefektownie. W systemie współzawodnictwa podstawą nagród powinny być pióra.


Wszystkie rękodzieła prezentowane w dalszych gawędach zostały specjalnie tak odwzorowane z autentycznych wyrobów indiańskich, by ich wykonanie nie sprawiło harcerzom i harcerkom kłopotu. Wystarczy trochę czasu i zastosowanie się do podanych wskazówek.