Ta rocznica podoba się nam w Redakcji w wersji Stulecia Harcerstwa w Bieszczadach, i to bardzo. Więcej kontrowersji budzi w nas sama „Operacja Bieszczady 40”. Ponieważ niejednokrotnie obozowaliśmy krakowskimi Szczepami jakby „obok” Operacji, trudno było nie zauważyć niedociągnięć i nieprawidłowości w życiu Stanic Operacji.

Nasz region, dawna Galicja, jest kolebką harcerstwa. W odróżnieniu od innych terenów objętych zaborami, tutaj Polacy mogli legalnie i dość swobodnie się zrzeszać, organizować, dlatego pierwsze drużyny i zastępy powstawały począwszy od 1910 roku właśnie tu: w Sanoku, we Lwowie, Przemyślu, Jarosławiu, Rzeszowie.

Harcerz - weteran dobrze zna uczucie towarzyszące zbliżającemu się obozowi. Zna te tysiące projektów przebiegających umysł, podniecenie i radość, które towarzyszą nieodmiennie każdej chwili przybliżającej upragniony wyjazd. W tym roku wszystko musi być najlepsze, dopięte na ostatni guzik.

  Dwudziesty szósty dzień obozu. Nagle normalne zajęcia harcerskie przerywa ostry dźwięk fanfar. A l a r m !!! Już wiadomo, to rozpoczyna się bieg harcerski. Przy pomocy kolegów szybko pakuję niezbędne rzeczy. Jeszcze chwila i dowiaduję się, że idę w patrolu trzecim pod komendą Jurka. Oprócz mnie idzie jeszcze dwóch "szczawi". Nie dziwię się tmu przezwisku. Mimo, że jestem już po dwóch obozach i jednym zimowisku obozuję po raz pierwszy ze starszoharcerskim  "Białym Szczepem", a to zupełnie inna bajka!